“In het voorjaar van 2016 vertelde mijn vader Chris Lenstra het belangrijk te vinden dat zijn oorlogsherinneringen voor een groter publiek beschikbaar zouden kunnen komen. Hij was toen bijna 92 jaar. In de loop der jaren hadden verschillende geïnteresseerden wel eens zijn oorlogsdagboeken ingezien en de door hem gemaakte samenvatting van zijn tijd als dwangarbeider in Duitsland gelezen. En dat maakte indruk. Terecht, want ook de arbeidsinzet maakt deel uit van de geschiedschrijving van de Tweede Wereldoorlog. Daarom ben ik voorjaar 2016 begonnen met het beschrijven van zijn herinneringen aan met name de tijd die hij als dwangarbeider in Duitsland moest doorbrengen van juni 1943 tot en met juni 1945 en zijn zware terugreis van ongeveer 1200 kilometer.
Een bijzondere uitdaging! Uitgangspunt waren mijn vaders oorlogsdagboeken (periode 1939-1945), foto’s en documenten uit die tijd, aangevuld met informatie uit de vele gesprekken met mijn vader. Daarbij kwamen regelmatig gevoelige onderwerpen ter sprake zoals het verlangen naar huis, honger, bombardementen, verboden contacten met joden uit zogenoemde Auẞenlager, ernstige ziekte en het verlies van vrienden. Ruim zeventig jaar na de oorlog zijn er namelijk gebeurtenissen van toen die hem nog steeds emotioneren.
Dat zijn in Duitsland bijgehouden dagboek bewaard gebleven is, mag bijzonder worden genoemd want het was niet alleen verboden een dagboek bij te houden, er werd ook regelmatig huiszoeking gedaan bij de dwangarbeiders. Zijn dagboek was echter belangrijk voor hem. Hij wilde het per se bijhouden en mee terug nemen naar huis, al adviseerden mededwangarbeiders hem enkele malen het te verbranden. Na de oorlog werkte hij het handgeschreven dagboek uit en legde ook zijn herinneringen aan de terugreis, die hij onderweg op allerlei stukjes papier vluchtig had gedocumenteerd, op papier vast.” (Margreet Lenstra)
